Istanbul is een van de grootste steden van Europa; zijn cultuur en geschiedenis trekken allerlei mensen aan. Istanbul is de culturele, commerciële en industriële hoofdstad van Turkije. Istanbul is een unieke stad gelegen tussen Azië en Europa; het heeft een grote geschiedenis en een ongeëvenaarde culturele rijkdom. Musea, prachtige kerken, paleizen en moskeeën zijn de erfenis van de oorspronkelijke bewoners en de fascinatie van bezoekers.
Istanbul, gelegen tussen Europa en Azië, is de hoofdstad geweest van drie rijken, begeerd en veroverd door vele volkeren. De stad is verdeeld in drie gebieden, het historische schiereiland ten zuiden van de Gouden Hoorn en de wijk Galata gelegen in Europa en de Nieuwe Stad gelegen in Azië. De constante twisten hebben gezorgd voor een geschiedenis vol veldslagen die een onvergelijkbare culturele erfenis heeft achtergelaten.
Het was in de 7e eeuw voor Christus dat een groep zeelieden uit Megara, nabij Athene, zich onder leiding van Byzas vestigde op de punt waar nu de Topkapi Seraglio ligt. Dit dorre voorgebergte had een uitzonderlijke ligging aan de zuidelijke ingang van de Bosporusstraat, die in het zuiden wordt overspoeld door de Zee van Marmara en in het noorden door de monding van de Gouden Hoorn. Daartegenover, aan de Aziatische kust, hadden andere inwoners van Megara al Chalcedon gesticht, dat nu Kadikoy is geworden.
Geschiedenis van Istanbul De kruisvaarders
Het begin van Istanbul gaat terug tot Azië in 680 voor Christus. In het neolithicum en de bronstijd werd Istanbul begeerd; veroveraars als de Megaraños, de Perzen en de regeringen van Athene, Sparta en Rome waren de belangrijkste. Rome vestigde een belangrijke regering, met gebouwen van groot belang. De Romeinse keizer Constantijn vestigde de regering van Constantinopel, dat in 330 werd omgevormd tot de tweede hoofdstad van het Romeinse Rijk en de bakermat van de christelijke godsdienst.
In 395 werd het Romeinse Rijk in tweeën gedeeld, en met keizer Justinianus begon een nieuw tijdperk; dit was de beste periode van het rijk. Van het begin van de 5e eeuw tot de 7e eeuw probeerden de Arabieren de stad te veroveren, zonder succes. In 1261 werd Constantinopel veroverd door de Grieken.
In 1453 veroverde het Ottomaanse leger Constantinopel. De stad kreeg de naam Istanbul en werd de derde hoofdstad van de Ottomaanse regering. In deze tijd werden moskeeën, madrassa’s en paleizen gebouwd. Na de onafhankelijkheid in 1919 werd Ankara de hoofdstad van Turkije, maar Istanbul bleef de commerciële en culturele hoofdstad van Turkije en een belangrijke metropool in Europa.
Byzantijns Istanboel
Byzantijns Istanbul Volgens historici wilden de Megariërs een kolonie stichten. De stad Istanbul werd gesticht door Byzas de Megariër in 667 voor Christus. De eerste sporen van menselijk leven in Istanbul worden gevonden in een van de oudste steden ter wereld, die 300.000 jaar oud is. Volgens opgravingen in het Kücükcekmece-meer in Yurimburgaz dateren de eerste sporen van menselijk leven uit de 6e eeuw voor Christus. Verschillende culturen bewoonden de grotten in Europa en Azië.
Deze culturen waren nomadisch en semi-nomadisch, waarbij het bestaan in het verleden gebaseerd was op visserij, landbouw en veeteelt werden de belangrijkste activiteiten. De eerste georganiseerde samenlevingen legden zich toe op de visserij en het fokken van dieren zoals honden, schapen, geiten, runderen en varkens.
Tegelijkertijd, bijna in 660 voor Christus, stichtte een andere groep Megariërs een stad op de huidige plaats van Sarayburnu, de Megarische kolonisten. Zij waren onder de indruk van de hoogte en van het feit dat het aan drie zijden natuurlijk beschermd werd door de zee. Ze merkten Chalcedon op, recht tegenover Sarayburnu, aan de andere kant van de Bosporus. In de loop der jaren werd Istanbul een begeerd gebied vanwege zijn strategische ligging.
Het Ottomaanse tijdperk
Ottomaans – Istanbul Het Ottomaanse Rijk begon met het verschijnen van de kleinste Turkse staat in Klein-Azië. In het begin van de 4e eeuw. De Turken begonnen hun golf van veroveringen door vitale gebieden van het Byzantijnse Rijk in te nemen, zoals Nicea en Brusa, handelsplaatsen en strategische kruispunten tussen Oost en West. Ze vestigden hun hoofdstad in Brussel in 1326 en trokken van daaruit naar het oosten.
Het Ottomaanse Rijk begon in 1566. In die tijd was het Ottomaanse leger een van de grootste en duurzaamste rijken aller tijden. Op zijn hoogtepunt in de 16e en 17e eeuw omvatte het Ottomaanse Rijk 29 provincies en talrijke vazalstaten, waarvan het grondgebied bestond uit Zuidoost-Europa, West-Azië en Noord-Afrika.
Met de dood van Suleiman begint het verval van het Ottomaanse Rijk in 1566, de janitsaren krijgen de macht en de opeenvolgende heersers oefenen veel invloed uit en de corruptie laat de openbaring van de burgers toe. Het einde van het Ottomaanse Rijk kwam met de Eerste Wereldoorlog, de Ottomanen en de geallieerden verloren het domein van Turkije. Daarna verloren de geallieerden de macht van Turkije met de Turkse nationalisten.
De Middellandse Zee wordt een Turks meer en Istanbul geniet grote invloed. Sultan Suleiman trekt veel kunstenaars aan om van zijn hoofdstad de mooiste en rijkste van die tijd te maken. Tegen het midden van de 16e eeuw telt de stad 600.000 inwoners.
Het tijdperk Constantinopel
Constantinopel – Istanbul Constantinopel was de naam van dit tijdperk ter ere van keizer Constantijn. Constantinopel was de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk en een van de invloedrijkste steden van die tijd, samen met Alexandrië, Jeruzalem, Antiochië, Efeze of Thessaloniki.
Het Byzantijnse Rijk werd gesticht in 395. Tijdens het Byzantijnse Rijk stichtte de Romeinse keizer Constantijn ter ere van hem de stad Nieuw Rome of Constantinopel Nova. Het belang van Constantinopel was de ligging, Istanbul was een belangrijk punt van Europese controle op de Aziatische, Mediterrane en Europese handelsroutes; dit was de reden voor verschillende oorlogen en conflicten.
Arabische legers in 674 en 678 wilden de stad veroveren In het midden van de eeuw onderging het Romeinse Rijk (Byzantijnse Rijk) verschillende veranderingen en de regering begon problemen te krijgen. De barbaren vielen de grenzen binnen en de burgers begonnen de autoriteiten niet te gehoorzamen. De Turkse overheersing vond plaats op 29 mei 1453. Dit was een gebeurtenis die de Europese samenleving schokte.
Dit rijk duurde meer dan duizend jaar en zijn territoriale uitbreiding strekte zich uit tot het oude Griekenland, de Donauprovincies, Klein-Azië, Syrië, Palestina en Egypte. Het artistieke erfgoed en de architectuur zijn de belangrijkste aspecten van deze cultuur. Haar politieke en diplomatieke traditie werd doorgegeven aan andere culturen.
De republikeinse periode
De republikeinse periode zorgde voor het begin van een nieuwe identiteit; Istanbul, de historische hoofdstad van Turkije, was een van de eerste steden die in deze periode radicale veranderingen onderging. Het begin van de republikeinse periode werd gemarkeerd door de nederlaag van de Ottomaanse regering en haar bondgenoten in de Eerste Wereldoorlog.
Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog werd het land in tweeën gedeeld, de geallieerden en de Turkse nationalisten; de onafhankelijkheidsoorlog duurde 4 jaar, van 1919 tot 1923, en de nationalisten wonnen. De soevereiniteit van de Republiek Turkije werd erkend in het Verdrag van Lausanne in Zwitserland bij het einde van het Ottomaanse Rijk en de Dag van de Onafhankelijkheid werd ingesteld op 29 oktober 1923. De eerste president was Mustafa Kemal Atatürk, de leider van de Turkse nationale beweging.
Mustafa Kemal Atatürk begon te werken aan de oprichting van een moderne staat. Mustafa Kemal wilde zijn land oprichten. Hij is een van die mannen die geschiedenis hebben geschreven, een van de grootste figuren van Turkije, een geniale visionair. Hij slaagde erin een fundamentele herstructurering door te voeren en de natie los te rukken van haar Ottomaanse dromen om haar de 20e eeuw binnen te loodsen. Om Turkije te moderniseren voerde hij een reeks hervormingen door: de scheiding van kerk en staat, de afschaffing van polygamie, de invoering van het burgerlijk huwelijk, de afschaffing van religieuze ordes, het verbod op het dragen van de fez, de invoering van een nieuw burgerlijk, handels- en strafwetboek, de verplichting om een familienaam aan te nemen, de invoering van het Latijnse alfabet, de afschaffing van het Arabische schrift, de gelijkheid van mannen en vrouwen en het stemrecht voor vrouwen.
Atatürk was in staat een ware kruistocht voor het modernisme te voeren en hij wordt tegenwoordig als een god vereerd. Het werk van de “vader van Turkije” is immens. Hij wilde de natie moderniseren en seculariseren door de instellingen, structuren en de mentaliteit van de bevolking volledig omver te werpen.
Sindsdien heeft Istanbul een nieuwe identiteit ontwikkeld, nu is het begrip Istanbul moderniteit en vooruitgang. Tegenwoordig is het het commerciële en economische centrum van Turkije. Zaken en toerisme zijn de belangrijkste economische activiteiten van deze stad; Istanbul is het hart van Turkije en de culturele bakermat van Europa en Azië, het is ook een eerste wereldland aan het worden.
Tegenwoordig is de stad gemoderniseerd met de bouw van bruggen, waternetwerken, het gebruik van elektrisch licht, de invoering van trams en telefoons en telt zij ongeveer 13 miljoen inwoners. Haar fantastische geschiedenis en voortdurende economische activiteit houden verband met haar ligging.